Μια σχέση που μετράει ένα χρόνο και μας αποκαλύπτεται με δυναμική και μηνύματα αισιοδοξίας.
Η Μαρία Ηλιάκη και ο φίλος της Αντώνης Τσαπατάκης σε μια συνέντευξη στο περιοδικό People που περνάει μηνύματα αισιοδοξίας και αποδεικνύει μια σημαντική φιλία.
Γνωρίστηκαν πέρσι τα Χριστούγεννα στα Χανιά, μέσω κοινών γνωστών.
«Θυμάμαι ένα πολύ ωραίο παιδί που ήταν σε καροτσάκι. Δεν έμεινα όμως σε αυτό ούτε για μια στιγμή, αφού πρόκειται για έναν πολύ ωραίο άντρα» με προλαβαίνει η Μαρία.
Χαμογελάει πλατιά. Τον καμαρώνει τον Αντώνη η Μαρία. Και είναι αθώο το βλέμμα της για εκείνον. Τον νοιάζεται. Τη βλέπω να τον ακούει. Σαν να μετράει τα λόγια του.
«Μου αρέσει η επαφή με τον κόσμο. Μαγεύομαι όταν γνωρίζω ανθρώπους. Μου άρεσε ως παρέα η Μαρία. Ήξερα ότι έχει χιούμορ» συμπληρώνει ο Αντώνης. Φλερτ μεταξύ τους δεν υπήρξε ποτέ. Ήξεραν από την αρχή πως θα γίνουν φιλαράκια. «Μου αρέσει όταν οι άλλοι καταλαβαίνουν το χιούμορ μου. Στις κοινές παρέες με τον Αντώνη συνεννοούμαστε με τα μάτια. Δεν χρειάζεται να πούμε πολλά. Με τον τρόπο του, σε κάνει να ξεχνάς με την πρώτη το καρότσι, να το προσπερνάς. Είναι τρομερό χάρισμα αυτό που έχει. Δεν μπορούσα ούτε καν να το συλλάβω πριν τον γνωρίσω ότι μπορεί ένας άνθρωπος να είναι καθηλωμένος και να αισθάνεται άνετα με αυτό. Τη συγκεκριμένη συνθήκη ο Αντώνης την έχει γυρίσει τελείως υπέρ του. Εμένα, που ως άνθρωπος είμαι απαισιόδοξη και τα βλέπω όλα μαύρα, η γνωριμία μας μου έκανε καλό. Τα αντιμετωπίζει όλα αισιόδοξα, με χιούμορ. Επίσης, το να αυτοσαρκάζεσαι με αυτό που σου συμβαίνει προϋποθέτει γενναιότητα» ομολογεί η παρουσιάστρια στο People. Έψαξα με το βλέμμα μου το καρότσι του. Δεν το βρήκα. Έχει δίκιο η Μαρία. Τον Αντώνη τον κοιτάς στα μάτια. Εκεί ζει ολόκληρος. Εκεί κερδίζει.
«Δεν με πήρε από κάτω, δεν κλείστηκα στο σπίτι μου. Και την πλάκα μου την κάνω επιλεκτικά, εκεί που με παίρνει. Κάποιος άλλος στη θέση μου μπορεί να μην τα κατάφερνε. Εξάλλου, υπάρχουν περιπτώσεις ανθρώπων που έχουν φτάσει σε οριακές καταστάσεις για τη ζωή τους. Την αναπηρία τη βλέπω μέσα από ένα πρίσμα που δεν τη βλέπει κανείς. Πρέπει να έχω καταλάβει τον άλλο για να φερθώ αυθόρμητα και να πω όσα σκέφτομαι» λέει ο Αντώνης. Πράγματι, όταν με υποδέχτηκαν στο σπίτι της Μαρίας, ο Αντώνης πέταξε την πρώτη χιουμοριστική του ατάκα, όταν, ψάχνοντας πού θα καθίσω, μου είπε: «Θες να σηκωθώ να κάτσεις εδώ;».
Και μπορεί ο γοητευτικός Παραολυμπιονίκης να μη γνώριζε τη Μαρία όταν εκείνη έχασε τη μητέρα της, αλλά το έχουν συζητήσει. Λογικό. «Της έδειξα με τον τρόπο μου ότι και η μητέρα της δεν θα ήθελε να τη βλέπει να στενοχωριέται» λέει στο People ο Αντώνης. Χαίρομαι που το σπάνιο αυτό κορίτσι, η Μαρία, δεν σκοτεινιάζει στο άκουσμα της απώλειας της μητέρας της. Το ξέρω, όμως, και το νιώθω. Την κουβαλάει μέσα της η Μαρία τη μητέρα της. Αλλά χαμογελάει και αυτό είναι ωραίο. Σειρά της να μιλήσει για τον Αντώνη της. «Είναι ένα μάθημα ζωής από μόνος του. Μου περνάει μηνύματα, χωρίς να μου τα λέει. Από την πρώτη κιόλας μέρα της γνωριμίας μας, μιλήσαμε για το ατύχημά του. Στην αρχή σοκαρίστηκα, το σκεφτόμουν μετά μόνη μου και στενοχωριόμουν. Είπα “γαμώτο, γιατί;” και νομίζω ότι το πιο ενδιαφέρον και περίεργο πράγμα που μου έχει πει είναι ότι η ζωή του τώρα είναι καλύτερη». Αντέχει κανείς να ακούσει για ένα ατύχημα που όλοι θα συμφωνούσαν ότι δεν θα έπρεπε να συμβεί ποτέ; Σαν να τεστάρεις τον εαυτό σου και τις συναισθηματικές σου αντοχές.
Περισσότερα στο περιοδικό People που κυκλοφορεί την Κυριακή 8-12.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου