Γεννήθηκε στο New Jersey, αλλά μεγάλωσε στην Αθήνα, από πατέρα Έλληνα και μητέρα Ελληνοαμερικανίδα.
Η ζωή του πατέρα του Λευτέρη Ζαμπετάκη, Μανόλη, που εργαζόταν στον τομέα των τουριστικών, άλλαξε όταν ένας συνάδελφος του έδειξε τη φωτογραφία της ανιψιάς του, η οποία ζούσε μόνιμα στην Αμερική. Εκείνος την ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα από την πρώτη στιγμή – μάλιστα έκλεψε τη φωτογραφία της, για να την έχει συνεχώς μαζί του. Όταν έμαθε πως η νεαρή κοπέλα θα ερχόταν για διακοπές στην Ελλάδα, ζήτησε από το συνάδελφο και φίλο του να τη γνωρίσει. Το ραντεβού του Μανόλη με τη Δήμητρα στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία. Οι δυο τους αρραβωνιάστηκαν μόλις μία εβδομάδα μετά την πρώτη γνωριμία. Η νεαρή Ελληνοαμερικανίδα μετακόμισε μόνιμα στην Αθήνα, παντρεύτηκε τον άντρα της ζωής της και του χάρισε τρία παιδιά: δύο κόρες και ένα γιο, τον Λευτέρη. «Στο πρώτο ραντεβού, ο μπαμπάς μου προέτρεψε τη μητέρα μου να ανοίξει το ντουλαπάκι του αυτοκινήτου. Μόλις η μαμά το έκανε, ξαφνιάστηκε από χαρά, αφού μέσα υπήρχε η φωτογραφία της. Ήταν πολύ ερωτευμένος μαζί της! Οι γονείς μου ζουν ακόμη ένα μεγάλο έρωτα! Είδες, όμως, πόσο έχουν αλλάξει οι εποχές; Εκείνη την εποχή αυτή η κίνηση θεωρούνταν ρομαντική, ενώ, αν συμβεί σήμερα, θα νομίζεις πως ο άλλος είναι τρελός ή σε παρακολουθεί για να έχει φωτογραφία σου» λέει ο ηθοποιός στο People.
Ο Λευτέρης μεγάλωσε στα βόρεια προάστια της Αθήνας, σε ένα σπίτι πλημμυρισμένο αγάπη και ανοιχτό σε φίλους και συγγενείς. Η ιδέα να ασχοληθεί με την υποκριτική δεν ήταν στα σχέδιά του. «Θυμάμαι πως, όταν οι γονείς μου έκαναν γιορτές στο σπίτι, εγώ καθόμουν κλεισμένος με τις ώρες στο δωμάτιο μου, καθώς ήμουν πολύ εσωστρεφής. Τελικά, όμως, έβγαινα για μερικά λεπτά έδινα ένα μικρό σόου, κάνοντας πράγματα για να γίνω το επίκεντρο του ενδιαφέροντος, και αμέσως μετά επέστεφα ξανά στο μικρόκοσμό μου. Ήταν λίγο περίεργος ο τρόπος που εκφραζόμουν, χωρίς να μου περνάει από το μυαλό να γίνω ηθοποιός. Θυμάμαι ότι πήγαινα στην πέμπτη δημοτικού, όταν ο δάσκαλος μου έδωσε τον πρωταγωνιστικό ρόλο σε ένα θεατρικό και αναρωτιόμουν το ”γιατί“. Όμως όσοι με συναναστρέφονταν κάτι έβλεπαν σε μένα».
Ως Παρθένος –ζώδιο της σταθερότητας–, είχε φτιάξει το πλάνο της ζωής του, βάζοντας ως προτεραιότητα τις σπουδές του. Τελειώνοντας το σχολείο φοίτησε σε αμερικάνικο κολέγιο, στο τμήμα των Οικονομικών. Ταυτόχρονα συμμετείχε στη θεατρική ομάδα της σχολής του, αλλά και στη θεατρική ομάδα του Παντείου πανεπιστημίου, όπου τον είχε προτείνει η ξαδέρφη της τότε κοπέλας του. «Το σύμπαν μού έδειχνε το δρόμο που έπρεπε να ακολουθήσω, αλλά τότε δεν μπορούσα να το ερμηνεύσω σωστά. Μάλλον αντιδρούσα έτσι από το φόβο μου. Εξάλλου, είχα άλλα σχέδια και δεν είμαι άνθρωπος που αγαπάει τις αλλαγές. Από την άλλη, φοβόμουν και την αντίδραση της οικογένειάς μου. Ήμουν πάντα το καλό παιδί και με είχαν ως πρότυπο. Φοβόμουν μήπως το έχανα όλο αυτό, αν ακολουθούσα την καλλιτεχνική μου κλίση».
Αποφοιτώντας από το κολέγιο, πηγαίνει στο στρατό και μόλις ολοκληρώνει τη θητεία του, πιάνει δουλειά σε πολυεθνική εταιρεία. «Ήταν η πιο μίζερη περίοδος της ζωής μου! Ήμουν πολύ μελαγχολικός και δεν ήξερα τι μου συνέβαινε. Πήγαινα το πρωί στο γραφείο και διάβαζα θεατρικά κείμενα και βιβλία. Τελικά, δεν ήμουν καθόλου αφοσιωμένος στα οικονομικά» αναφέρει ο ηθοποιός.
Όλα άλλαξαν όταν η ξαδέλφη του συμπλήρωσε κρυφά από τον ίδιο τα απαραίτητα χαρτιά για να δώσει εξετάσεις στο Εθνικό. Ο Λευτέρης πέρασε πρώτος στις εξετάσεις, παραιτήθηκε από τη δουλειά του και τρία χρόνια μετά ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο θέατρο. Τότε αποφάσισε να φύγει στην Αμερική για μεταπτυχιακό στον κινηματογράφο και το χοροθέατρο. «Ήθελα πολύ να ζήσω στην Αμερική και έμεινα εκεί ένα χρόνο. Παράλληλα εργαζόμουν σε καφέ, για να μπορώ να πληρώνω τα έξοδά μου. Είχα βρει μάνατζερ και ξεκίνησα να πηγαίνω σε οντισιόν, μέχρι που μια δασκάλα στη σχολή μού πρότεινε να επιστρέψω στην Ελλάδα για ένα ρόλο. Η μία δουλειά έφερε την άλλη και δεν γύρισα ποτέ στη Νέα Υόρκη. Πραγματικά νιώθω ευλογημένος και τυχερός, γιατί δεν έχω μείνει καμία σεζόν χωρίς να εργαστώ. Από την ημέρα που παραιτήθηκα από την προηγούμενη δουλειά μου άλλαξε όλη μου η ζωή. Είμαι πια ένας χαρούμενος άνθρωπος», λέει ο Λευτέρης που παίζει στις σειρές Μπρούσκο και Δαχτυλίδι της Φωτιάς, καθώς και στη θεατρική παράσταση Σμύρνη μου αγαπημένη μαζί με τη Μιμή Ντενίση.
Με μια βαλίτσα στο χέρι
Εδώ και αρκετά χρόνια ο Λευτέρης βρίσκεται με μια βαλίτσα στο χέρι, καθώς πρωταγωνιστεί σε σίριαλ της κυπριακής τηλεόρασης. «Χρωστάω πάρα πολλά στην Κύπρο. Η αναγνωρισιμότητά μου στην Ελλάδα ήρθε μέσα από τους εκεί ρόλους μου. Ξεκίνησα με ένα ρόλο σε κυπριακό σίριαλ και η μία δουλειά μου έφερε την άλλη. Όμως, βάση μου παραμένει η Αθήνα».
Αλήθεια, μετάνιωσε για την συμμετοχή του στο DanSing For You, ένα σόου χορού και μουσικής, στην Κύπρο; «Καθόλου! Μάλιστα, η πρόταση μου έγινε μια περίοδο που ήμουν συναισθηματικά φορτισμένος, καθώς είχα χάσει τη γιαγιά μου από καρκίνο. Τα έσοδα του σόου θα πήγαιναν σε ένα σωματείο για ανθρώπους με καρκίνο, οπότε θεώρησα πως με τον τρόπο μου θα στηρίξω αυτό το έργο. Δεν σου κρύβω πως η συμμετοχή μου με βοήθησε κι επαγγελματικά, γιατί ο κόσμος είδε και μια άλλη πλευρά του εαυτού μου, την αγάπη μου για το χορό και το τραγούδι».
«Είμαι ρομαντικός στις σχέσεις μου»
Πριν από λίγους μήνες ο φωτογραφικός φακός συνέλαβε τον ηθοποιό μαζί με την Κατερίνα Γερονικολού στο γάμο του Δημήτρη Μακαλιά και της Αντιγόνης Ψυχράμη. Πώς αντέδρασε όταν διάβασε δημοσίευμα που υποστήριζε πως διατηρεί δεσμό με τη συνάδελφό του; «Το βρήκα διασκεδαστικό, γιατί είμαστε πολύ καλοί φίλοι. Δεν με πείραξε. Η Κατερίνα, όμως, έχει ταλαιπωρηθεί πολύ με δημοσιεύματα, καθώς της χρεώνουν σχέσεις που δεν ισχύουν. Πάντως, ακόμη, το διασκεδάζουμε» λέει γελώντας.
Αναρωτιέμαι αν ο Λευτέρης είναι ρομαντικός και δοτικός στη προσωπική του ζωή, όπως ήταν ο μπαμπάς του. «Ναι, είμαι! Βέβαια, στο σχολείο δεν ήταν ό,τι καλύτερο. Ήμουν ευαίσθητος, ρομαντικός, αλλά κι εσωστρεφής και αυτό δεν με έκανε την πρώτη επιλογή των κοριτσιών. Ο μπαμπάς μου με είχε μεγαλώσει με ένα διαφορετικό τρόπο: Τον έβλεπα να προσφέρει λουλούδια στη μαμά, να ανοίγει τις πόρτες στις κυρίες. Πίστευα πως έτσι είναι ο κόσμος… Σήμερα όλα αυτά δεν συνηθίζονται και πολλές γυναίκες παραξενεύονται με τέτοιες συμπεριφορές. Έχουν αλλάξει οι καιροί. Εγώ τελικά είμαι από άλλη εποχή».
Ανήκει στην κατηγορία των ανθρώπων που πιστεύουν στο «για πάντα μαζί»; «Όχι, δεν το πιστεύω. Η ρομαντική μου πλευρά θέλει να το πιστεύει, αλλά η ζωή κρύβει εκπλήξεις. Μέσα από κάποια περιστατικά κι εμπειρίες μαθαίνω να γίνομαι πιο προσαρμοστικός, κάτι που δεν μου είναι εύκολο. Θα ήθελα να ζω σε έναν ιδανικό κόσμο. Για αυτό καθημερινά επιθυμώ να γίνομαι καλύτερος άνθρωπος».
Ένας ρομαντικός άντρας, όπως εκείνος, έχει φτάσει στο σημείο να πληγώσει σύντροφό του; «Φυσικά, μου έχει συμβεί. Έχω πληγώσει χωρίς να το θέλω, σε μια σχέση που τελείωσε και σε κάποια άλλη που με έφτασε στο αμήν. Δεν ξεσπάω εύκολα, αλλά αν συμβεί, τρομάζω κι εγώ με τον ίδιο μου τον εαυτό».
Το αμερικανικό όνειρο με ένα ονειρεμένο σπίτι και μια δεμένη οικογένεια είναι στα πλάνα του; «Δεν κάνω πλάνα πια. Προτιμώ να απολαμβάνω το σήμερα. Παλαιότερα έκανα σχέδια και έχανα τη στιγμή. Τώρα θέλω να είμαι καλά με τον εαυτό μου και ό,τι θέλει ας προκύψει. Δεν βάζω στόχους για οικογένεια. Αν βάλω κάτι σε πρόγραμμα και δεν μου βγει, θα απογοητευτώ πολύ».
peoplegreece.com
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου