Προφανώς και δεν θα μπορούσαν να μην υπάρχουν SPOILERS σε αυτό το κείμενο. Το τέλος μιας εποχής ήρθε μαζί με το φινάλε του έκτου κύκλου
Το τέλος της κυριαρχίας του Rick Grimes μέχρι την επόμενη κυριαρχία του; Κανείς δεν ξέρει. Το μόνο σίγουρο είναι πως το φινάλε της έκτης σεζόν άλλαξε για τα καλά τα δεδομένα στη γη των νεκροζώντανων και των ζωντανών που προσπαθούν να επιβιώσουν ανάμεσα σε ζόμπι και συμμορίες.
Παρακάτω θα βρείτε ουκ ολίγα SPOILERS, οπότε σε περίπτωση που δεν έχετε δει ακόμη τον έκτο κύκλο, μην προχωρήσετε στα "ενδότερα".
Επί της ουσίας, όλη η έκτη σεζόν ήταν ένα παρατεταμένο tease για την έλευση του Negan (Jeffrey Dean Morgan) που ορίζει με την παρουσία του, τη "νέα τάξη πραγμάτων".
Ποια είναι αυτή; Μια νέα επικυριαρχία επί των ζωντανών που έχουν κλειστεί πίσω από μικρές αυτοσχέδιες πολιτείες και τις προστατεύουν με τείχη για να κρατήσουν τα ζόμπι εκτός. Ο Negan με τη συμμορία του σπέρνει τον φόβο και εγκαθιδρύει τη δική του Χούντα. Ή μάλλον τη δική του φεουδαρχία με τον ίδιο, Βασιλιά. Και το κάνει αυτό επειδή έχει τα πιο πολλά και ισχυρά όπλα.
Δεν θέλει νεκρούς υπηκόους. Θέλει ζωντανούς εργάτες - σκλάβους για να δουλεύουν στις υπηρεσίες τους. Τρομοκρατεί και παραχωρεί απλά το δικαίωμα της διαβίωσης, της συνέχισης της ζωής εν μέσω κινδύνων. Το πρόσταγμα του είναι ξεκάθαρο:
"Θα έρθω στις πύλες σας για να πάρω τις μισές προμήθειες. Και θα μου ανοίξετε. Αν δεν μου ανοίξετε θα σας διαλύσω. Πώς θα αυξήσετε τις προμήθειες; Δεν με ενδιαφέρει. Κλέψτε, εργαστείτε περισσότερο". Ξεκάθαρα πράγματα, το δόγμα του σοκ είναι εδώ.
Ο Rick Grimes είναι πλέον γονατιστός και σκέφτεται πως η αυτοοργανωμένη του κοινωνία πάει περίπατο. Ζει ακόμα, αλλά το θέμα είναι πώς θα επιλέξει να συνεχίσει.
Σαν σκλάβος, σαν ελεύθερος πολιορκημένος ή σαν φυγάς; Αυτές τις τρεις επιλογές έχει.
Ή θα σκύψει το κεφάλι και θα συνεχίσει να υπακούει τώρα που έχασε όλα του τα όπλα, ή θα ξεκινήσει επανάσταση μέσα από τα τείχη του προσπαθώντας να συσπειρωθεί με άλλες ομάδες εναντίον του Negan, ή θα προσπαθήσει να αποδράσει μαζί με τους "δικούς" του.
Το τελευταίο επεισόδιο επίσης, είχε "οσμή" αρχαίας τραγωδίας. Στο προτελευταίο, ένα βήμα πριν το φινάλε, ο Rick είχε διαπράξει τη δική του ύβρη θεωρώντας πως μπορεί άνετα να κατατροπώσει τους "Σωτήρες" (Saviors).
Έκανε λάθος και το πλήρωσε με μια απώλεια που μπορούμε να υποθέσουμε ποιος ή ποια είναι, αλλά θα σιγουρευτούμε γι' αυτό στον επόμενο κύκλο. Η Lucille έστειλε κάποιον στον άλλο κόσμο. Είναι το μυστήριο που θέλουμε δεν θέλουμε, κρατάμε μέχρι το επόμενο Φθινόπωρο. Η Lucille όμως έκανε τα πράγματα λιανά. Η κτηνωδία παρατείνεται, κλιμακώνεται. Μαζί της και η αγωνία και η αποστέρηση των όποιων ελευθεριών.
Yes, it sucks
Οι κοινωνίες της Alexandria και του Hilltop αναλώνονταν μέχρι σήμερα σε μικρο-αντιθέσεις, σε τσακωμούς και ζητήματα ήσσονος σημασίας. Το πραγματικό πρόβλημα είναι πολύ μεγαλύτερο απ' ό,τι μπορούσαν να φανταστούν και έρχεται από τον κόσμο των ζωντανών, όχι των πεθαμένων. Οι ζωντανοί είναι αυτοί που λειτουργούν με απληστία, οι ζωντανοί είναι αυτοί που θέλουν να εξουσιάσουν. Οι πεθαμένοι είναι οι καταραμένοι και θα κουβαλάνε πάνω τους την κατάρα μέχρι να τους λυτρώσει κάποιος με ένα χτύπημα στο κεφάλι.
Ο Negan είχε δίκιο. "Sucks, don’t it? The moment you realize you don’t know shit". Όχι, ο Rick δεν ξέρει τίποτα. Τώρα πρέπει να αναθεωρήσει τα πάντα, να δαμάσει τον μέσα κόσμο του και να σκεφτεί λογικά. Όσο γίνεται.
Σκηνοθετικά το Walking Dead και ο Frank Darabont μας οδήγησαν σε μια σκηνή που διαρκεί μόλις πέντε λεπτά και αποκαλύπτει το πρόσωπο του τρόμου. Κοινώς, τον μεγάλο Κακό.
Η σκηνή μπορεί να είναι γυρισμένη σε εξωτερικό περιβάλλον και να απεικονίζει όλους τους πρωταγωνιστές στα γόνατα, ωστόσο είναι απίστευτα κλειστοφοβική. Rick, Glenn, Daryl, Rosita, Rick, Abraham, Eugene, Sasha, Michonne, Carl, Maggie και Aaron, όλοι ανήμποροι και εγκλωβισμένοι.
Το σαδιστικό "αμπεμπαμπλόμ" του θανάτου που ξεστομίζει ο Negan λειτουργεί σαν σφίξιμο στο στομάχι και κυριολεκτικά, κανείς μα κανείς δεν έχει πια στο μυαλό του τα ζόμπι. Η ιστορία εδώ επαναπροσδιορίζεται και γίνεται ιστορία καταπίεσης και εξουσιαστικού ελέγχου.
Ίσως το μάθημα στους "αιχμάλωτους" της παρέας να το δίνει η Carol. Την είδαμε να αψηφά τον θάνατο, να χαμογελά λίγο πριν το τέλος της που δεν ήρθε ακόμα και να εμπνέει τον Morgan που μοιάζει πιστός ακόλουθος της. Ίσως επίσης η βοήθεια να έρθει από τους τύπους με τις πανοπλίες που εμφανίζονται από το πουθενά και κανείς δεν ξέρει ποιοι και τί είναι. Ίσως όλα αυτά.
Στα αρνητικά του επεισοδίου το γεγονός ότι δεν είδαμε όσο Negan περιμέναμε και όσο μας είχαν "τάξει" οι παραγωγοί. Η amc υποσχέθηκε πως θα μας άφηνε με το στόμα ανοιχτό και πως θα κάναμε καιρό να ξεχάσουμε το φινάλε. Η αλήθεια είναι πως περισσότερο μείναμε με ένα μούδιασμα και με μια απορία σχετικά με το θύμα που πλήρωσε "το μάρμαρο".
Όσο για το ίδιο το θύμα; Σίγουρα, είναι κάποιο πρόσωπο αγαπημένο μιας και ο σαδιστής "Άρχοντας" κάνει τα πάντα έχοντας συγκεκριμένο σκοπό. Εν προκειμένω, θέλει να απαξιώσει τους αντιπάλους του, να τους εξευτελίσει και να τους υποτάξει με τρόπο παραδειγματικό. Οι φανατικοί της σειράς δεν δέχθηκαν βέβαια και τόσο θετικά το "cliffhanger" της σειράς.
Όπως και να' χει ο Darabont κατάφερε να κάνει πράξη το δόγμα του Τσέχωφ ο οποίος έλεγε: "Αν στην πρώτη σελίδα κάπου στον τοίχο υπάρχει ένα καρφί, στην τελευταία ο ήρωας πρέπει να κρεμαστεί από αυτό". Στο τέλος όλοι είναι "κρεμασμένοι" από μια σαθρή ελπίδα, τίποτα δεν είναι ασφαλές και σίγουρα τίποτα δεν είναι προδιαγεγραμμένο. Και μαζί με τους ήρωες μείναμε κι εμείς "κρεμασμένοι" μέχρι την επόμενη χρονιά.
Παρακαταθήκη. Η πίστη του Rick: "Όσο είμαστε όλοι μαζί, μπορούμε να κάνουμε τα πάντα". Μπορούν;
http://news247.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου